Η Ελισάβετ Μουτζάν - Μαρτινέγκου (1801-1832) γεννήθηκε το 1801 και μεγάλωσε μέσα σε ένα πατριαρχικό περιβάλλον των αρχών του 19ου αιώνα. Πρώτοι δάσκαλοί της ο Φιλικός Θεοδόσιος Δημάδης και ο ιεροδιάκονος Βασίλειος Ρωμαντζάς. Συνέθεσε στα ιταλικά το διάλογο Αμαλία και Εθελβίγη ή Περί Φθόνου και την τραγωδία-μυθιστορία Ερρίκος ή Η Αθωότητα. Έγραψε ωδές και ένα «σύγγραμμα» σχετικά με το θάνατο του αδελφού της Μαρίνου (1822). Το 1823 έγραψε πέντε δράματα, δύο κωμωδίες και στίχους ανακρεοντικούς, ενώ το 1824 ολοκλήρωσε την κωμωδία της «Ο Φιλάργυρος». Άρχισε ένα ακόμη δράμα και τις κωμωδίες «Καλός Πατέρας» και «Μητρυιά». Δύο χρόνια αργότερα έγραψε μέσα σε τρεις μήνες την πραγματεία της «Περί Οικονομίας». Το 1831 τελείωσε «το ένα μέρος της ιστορίας», της Αυτοβιογραφίας της. Την ίδια χρονιά γίνεται σύζυγος του Νικολάου Μαρτινέγκου, και το 1832 φέρνει στη ζωή το γιο της Ελισαβέτιο και πεθαίνει μετά από λίγες μέρες. Το 1881 ο Ελισαβέτιος προχώρησε στη λογοκριμένη έκδοση της Αυτοβιογραφίας της μητέρας του. Θεωρήθηκε από διάφορους μελετητές πως άνοιξε το δρόμο της νεοελληνικής γυναικείας πεζογραφίας και έδωσε ένα από τα πρώτα δείγματα γυναικείας γραφής αλλά και φεμινιστικής σκέψης.