Ο Διονύσιος Ρώμας (1771- 1857) ήταν η ψυχή της Φιλικής Εταιρείας στη Ζάκυνθο και την αγωνιζόμενη Ελλάδα. Με την αλληλογραφία του και τις ενέργειές του προς τις κυβερνήσεις και αυλές της Ευρώπης κατόρθωσε να αναγνωρισθεί το δίκαιό της. Με κατάλληλους χειρισμούς εξασφάλισε τη συμπαράσταση της Αγγλίας και της Ρωσίας. Είχε συναντηθεί με το Ρήγα Φεραίο και έγινε κήρυκας των ιδεών του. Στη Συνέλευση της Τροιζήνας ο Ρήγας Παλαμίδης τον πρότεινε για Κυβερνήτη της Ελλάδας. Δεν έγινε δεκτή η πρόταση και εξελέγη ο Καποδίστριας. Με ψήφισμα της Εθνοσυνέλευσης ανακηρύσσεται μέγας πολίτης και ευεργέτης της Ελλάδος μαζί με τους άλλους δύο της Επιτροπής της Φιλικής Εταιρείας στη Ζάκυνθο, Παναγιώτη Στεφάνου και Κων/νο Δραγώνα, στις 5 Μαΐου 1829. Μετά την απελευθέρωση έγινε σύμβουλος επικρατείας και στη συνέχεια κατηγορήθηκε μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα επί Αντιβασιλείας για έγκλημα καθοσιώσεως, καταδικάστηκε, αλλά μετά από αναθεώρηση της δίκης αποκαταστάθηκε.