Ο υψιπετής ποιητής Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο (1792) και πέθανε στο Louth του Linconshire (1869).Το 1802 ο πατέρας του εγκαθίσταται στο Λιβόρνο, όπου ο Ανδρέας παρέμεινε μέχρι το 1812. Το 1813 ο Κάλβος γνωρίζεται με τον Φώσκολο στη Φλωρεντία και γράφει τα μόνα θεατρικά έργα του, τις τραγωδίες «Θηραμένης» και «Δαναΐδες». Έγραψε φιλοσοφικά και αισθητικά δοκίμια, μετέφρασε έργα Ιταλών ποιητών, μέθοδο διδασκαλίας της Ιταλικής γλώσσας και διακρίθηκε για την ευρυμάθειά του. Το Λονδίνο, η Φλωρεντία, η Γενεύη και το Παρίσι αποτέλεσαν σταθμούς στην επαγγελματική και πνευματική του πορεία, η οποία βρίσκει το απόγειό της στις είκοσι του Ωδές του: τη «Λύρα» (Γενεύη, 1824) και τα «Λυρικά» (Παρίσι, 1826). Μετά την έκδοση των Ωδών, αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου αποκτά φήμη ως διαννοούμενος και λόγιος και η «Ιόνιος Ακαδημία» του απονέμει τον «διδακτορικόν βαθμόν της Φιλισοφίας» και το δάφνινο στεφάνι. Σε ηλικία 60 χρόνων πηγαίνει στο Louth του Linconshire, παντρεύεται τη δεύτερη γυναίκα του (1853), που ήταν δασκάλα και ανοίγει ένα ανώτερο παρθεναγωγείο, όπου ο ίδιος δίδασκε μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Το Νοέμβριο του 1869 πεθαίνει και θάβεται στο νεκροταφείο του Keddington.
Τα οστά του με πρωτοβουλία του Γιώργου Σεφέρη, που τότε ήταν πρεσβευτής της Ελλάδας στο Λονδίνο, μεταφέρθηκαν στις 19 Μαρτίου 1960 στη γενέτειρά του και σήμερα αναπαύονται στο Μαυσωλείο του «Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων», δίπλα στα οστά του εθνικού μας ποιητή.